İlkokula başladığım yıllar dedemi ziyaret etmeyi çok severdim, beni çok şımartırdı. Kafama soktuğu bir şey oldu. Sabah kahvaltısı.
O zamandan beridir, alışkanlık oldu. Birisine ya da dışarıya açık büfe kahvaltıya gideceğimiz günler bile sabah kahvaltı yapmadan evden çıkamam.
Benzer şekilde byplt'un da öğün atlamadığını biliyorum. Bu mesajıyla, temel ihtiyacını bugünlük, bir günlük kendisine iyilik olarak yapabilen koşuşturmaca içinde kaybolmuş hayali bir insan silüeti getirdi gözümün önüne. Bazıları 20'sinde ölür, 80'inde gömülür sözü geldi aklıma. Beni uyandırdı.:brick:
